5000 keer dankbaar
Oud-cliënte Joukje heeft een missie: schaamte over psychische problemen doorbreken en moeilijke onderwerpen bespreekbaar maken.
Een ‘vrouw van hoop’. Ja, daar herken ik mij wel in. Ik ben geen perfecte vrouw, dat zeker niet. Maar wel een vrouw van hoop. Mijn kinderen worden er weleens moe van: ‘gaat het gesprek ergens over hoop, dan komt het vast door jou…’. ‘Hoop’ is mijn lievelingswoord. En dat heeft voor mij veel te maken met de maand januari.
Optellen en dromen
Met een geschiedenis van smetvrees was december lange tijd een lastige maand. Activiteiten, handen geven, drie zoenen, veel griepjes… Ik zag er enorm tegenop. Gelukkig gaat het nu veel beter. Ik geniet van de gezelligheid en neem zelfs het initiatief om feestjes/activiteiten? te organiseren. Maar toch, voor mij kon het niet snel genoeg januari zijn. En dat vind ik nog steeds. Januari heeft iets volmaakts in zich. Waar de één geniet van de laatste dagen van het jaar, van aftellen en terugkijken, roept januari juist het tegenovergestelde op. Vooruitkijken, optellen, dromen, opnieuw beginnen, nieuwe kansen, vergeving, regie over je agenda.
Struikelen en weer opstaan
Daar horen dan ook de goede voornemens bij. Natuurlijk hoor ik ook bij de categorie die even probeert en struikelt, opnieuw begint, nog eens struikelt en vervolgens de hele missie weer vergeet. Maar zittend in mijn ochtendjas, met een dampende kop koffie in de vroege ochtend van januari, terwijl iedereen nog slaapt en buiten alles donker en stil is, kan ik zomaar volstromen met hoop. Zo’n momentje komt dan binnen. De dankbaarheid van een lege bladzij, het geluk van genade en het verlangen om volmaakt te zijn. Ik geniet er helemaal van om dat verlangen naar volmaaktheid zo concreet mogelijk te maken, door heel klein te beginnen.
5000 keer dankbaar
Zo begon ik een aantal jaren geleden mijn dankpunten op te schrijven. Mijn doel: duizendmaal dank. Inmiddels heb ik de 5000 aangetikt. Wees gewaarschuwd, als je eenmaal begint kan je niet meer stoppen! Het opschrijven van dankpunten werd voor ons een gezinsmoment. We delen ‘s avonds bij het eten een rondje ‘dank’ en schrijven dat op. Naast dat het je mindset verandert en dat je anders naar dingen gaat kijken, levert het óók geschiedenis op. Zoals ik al zei: ik ben zeker geen perfecte vrouw. En al helemaal niet als het gaat om fotoalbums en filmpjes bijhouden van de kinderen. Toen mijn zoontje dat pas nog eens goed onderstreepte, dat iedereen (!) dat wel heeft en wij niet, voelde ik me even schuldig. Maar niet voor lang…
Boekjes vol herinneringen
Vanwege een verbouwing bij ons thuis, rommelde ik door de spullen. Ik kwam een doos tegen, met alle dankboekjes van de afgelopen jaren. Na het eten bladerden we er met elkaar doorheen en lazen we terug. Door al die dankpuntjes was er vijf jaar aan geschiedenis beschreven, met details, uitspraken, grapjes en herinneringen. Daar kan geen Albelli tegenop. Het was puur genieten om het allemaal terug te lezen. We hebben heel veel gelachen en herinneringen opgehaald. Dankpunten opschrijven heeft zo meerdere voordelen!
Januari, mijn maand van hoop
Januari is dus mijn maand van hoop. En dat zit niet in het resultaat, maar in het verlangen, in het blijven proberen, klein en concreet. En als dat niet lukt? Dat is nu juist zo heerlijk aan het leven: morgen weer een nieuwe dag!
Joukje schrijf gedichtjes om taboes rondom psychische problemen bespreekbaar te maken. Bekijk meer op haar website: https://www.knipooggjes.nl/
