Niet meer en niet minder
Irene Blom is bestuurder bij De Hoop en werkte daarnaast tot voor kort met cliënten. Ze geeft een inkijkje in haar dagelijks leven.
Verbazing
Mijn oude moeder woont sinds kort in een woon-zorgtehuis. Ze is dementerend. Ik vroeg haar hoe het gaat. Ze mopperde: “de andere bewoners zijn oud en veelal doof”. Ik keek haar verbaasd aan. Ze is zelf 88 jaar oud en hoort heel slecht. Dus waarom zou juist zij de andere bewoners te oud en te doof noemen?!
Wij niet
Ik moest hieraan denken toen ik met een vriendin op een terrasje zat. Mijn vriendin vertelde dat ze naar een reünie van de basisschoolklas was geweest. Ze liet me de foto zien. Net als ik is deze vriendin 55 jaar oud. Ik keek naar de foto en schoot onbedaarlijk in de lach. “Wat een giller, het zijn allemaal oude mensen op die foto. Is dat echt jouw klas?”. Wat is dat toch een vreemde gewoonte om te denken dat leeftijdsgenoten oud (en meer onbeholpen) zijn en wijzelf niet.
De ander
Eenmaal thuis sprak ik mijn dochter, die tegen een bepaalde presentatie opzag. Ik vroeg waarom ze er zo over piekerde. “Ik denk echt dat de andere deelnemers véél beter zijn”, zei ze. “Hoe kom je daar nou bij, ken je ze dan?” “Nee, dat denk ik gewoon.”
Vergelijken
Wij mensen zijn een beetje vreemd, als je het mij vraagt. Wat denken we snel van onszelf en de ander in termen van ‘beter’ of ‘slechter’. We zijn ons aan het vergelijken met elkaar, om te beoordelen wie er beter af is. Dat is een hardnekkige eigenschap. En het is absoluut niet wat Jezus ons probeert te vertellen. Hij kijkt helemaal niet door die bril. Hij weet dat we fouten maken: wij allemáál. Hij weet dat je faalt bij momenten. En toch kijkt Hij met liefde naar jou. Hij eet bij zondaars en heeft hen lief. Hij maakt geen onderscheid, er is geen rangorde, er is geen beter, er is geen slechter. Doof, verslaafd, oud, getraumatiseerd, prachtig jong, geslaagd, angstig of ‘gewoon’ een tikje onzeker… Er is uiteindelijk bij Jezus maar één categorie: Zijn geliefde kind!
